Katalog zbiorów

Pani Prezydentowa przerywa milczenie.Ta książka zaskoczy, podważy stereotypy, a wszystkim pozwoli spojrzeć na wielką historię z innej, kobiecej perspektywy. Odsłoni drugie dno uznanych za oczywiste faktów.W odważnej i przejmującej autobiografii autorka opowiada o sobie, swojej rodzinie i burzliwej historii Polski ostatnich dekad.Kiedy Lech Wałęsa stawał się ikoną Solidarności, Danuta była bohaterką dnia codziennego. Pragnęła miłości i rodzinnego szczęścia, a los wrzucił ją w wir rewolucyjnych wydarzeń, które przetaczały się przez Polskę i jej małą kuchnię na gdańskim blokowisku. On siedział w obozie internowania, ona, w piątym miesiącu ciąży, zdobywała świniaka, żeby dzieci na Boże Narodzenie nie były głodne.Świat poznał jej klasę, kiedy w zastępstwie męża odbierała nagrodę Nobla. Jako prezydentowa, potrafiła znaleźć się w każdej sytuacji, nigdy nie wysuwała się na pierwszy plan i bardzo strzegła swojej prywatności.Teraz, jako dojrzała kobieta, opowiada światu swoją wersję wydarzeń. Mówi, jak - zawsze naturalna i silna - zarówno o chwilach wspaniałych, jak i o cenie, która przyszło za nie zapłacić.W pomieszczeniach, w których "zamieszkaliśmy" z małymi dziećmi, ciągle trwał remont. Pukanie, stukanie, wiercenie, tumany pyłu. Dzieci biegały jeszcze w piżamach, a już do mieszkania waliły tłumy. Od bladego świtu do późnego wieczora w naszym mieszkaniu kłębiły się tłumy związkowców, doradców, polityków, dziennikarzy i ludzi nawiedzonych. Jeden z panów chwalił się później, że zjadł smaczną jajecznicę w domu u Wałęsów o siódmej rano. Rzeczywiście, ludzie siadali do stołu i musiałam ich obsługiwać. Totalny magiel zamiast normalnego domu. Trudno opisać słowami to, co się wówczas we wrześniu działo! A przecież oprócz tej ekipy remontowej i gości miałam jeszcze kilkutygodniową Anię oraz piątkę pozostałych dzieci.Coraz trudniej przychodziło mi to wszystko znosić. Początkowa niemoc przeradzała się w bunt. Te n sprzeciw narastał we mnie, aż pękłam. Po prostu już nie byłam w stanie wytrzymać psychicznie tego ciężaru. Ta moja słabość wylała się, choć jestem opanowanym człowiekiem. Któregoś "pięknego" ranka nie wytrzymałam i przy tych wszystkich ludziach zaczęłam krzyczeć, a nawet wrzeszczeć. Zrobiłam mężowi wielką awanturę! I dobrze! Mąż wstał i bez słowa wyszedł. Wraz z nim wyszli pozostali.Po kilku godzinach wrócił, tak jakby przetrawiwszy to, co wykrzyczałam, i powiedział: "Skoro sobie życzysz, wywieszamy na drzwiach kartkę: Tyfus. Nie ma wstępu dla obcych".Po miesiącu życia w takim kołchozie nastał spokój. Byliśmy już tylko m y, dzieci i ekipa remontowa. Koniec z wizytami! Interesanci szli do biura w związku!Gdybym wtedy, na przełomie września i października 1980 roku, się nie zbuntowała, mąż pewnie nie zauważyłby, że jestem wykończona. Nie wiem, czy mentalność męska sprowadza się do takiego zaślepienia swoimi sprawami, że nie dostrzega się drugiej osoby? Dlatego jeśli mówię o tym, że nie byłam zauważana jako kobieta, jako partnerka, to mam na myśli na przykład opisaną przeze mnie sytuację. A także inne. Zresztą ja przez całe życie byłam przeznaczona przez los do wykonywania zadań, rzeczy trudnych i niewygodnych. (fragment)Książkę opracował Piotr Adamowicz

Na wojnie trzeba żyć szybko i cieszyć się, kiedy trafia się szansa na choć odrobinę szczęścia, bo nie wiadomo, kiedy znów się nadarzy taka okazja.

Helena to młoda dziewczyna, studentka farmacji, obdarzona bujną wyobraźnią. Wychowana na wierszach i poematach polskich romantyków sądzi, że wojna to czas bohaterstwa i wielkich czynów. Wybuch drugiej wojny światowej weryfikuje te wyobrażenia, spodziewana pomoc nie nadciąga, a idealizm dziewczyny zderza się z okrutną rzeczywistością. I nawet miłość, którą spotyka na swojej drodze, nie jest taka, jak z jej marzeń, bo naznaczona wojną.

Wojna wszystkim podcina skrzydła. Nawet najbardziej kolorowym ptakom.

Są marzenia, które się spełniają.Trzeba walczyć o ich urzeczywistnienie i nigdy się nie poddawać.

Mieszkańcy ulicy Wierzbowej muszą się zmierzyć z różnymi problemami. Ich życie ulega zmianie, wiele spraw domaga się wyjaśnienia; są uczucia, które muszą się ujawnić, a słowa wybrzmieć. Hanna Jawińska walczy o swoje dzieci i zastanawia się, czy może jeszcze liczyć na miłość. Stary ogrodnik, Zygmunt Wyrwa, z trudem dochodzi do siebie po wielkiej tragedii, którą przeżył. Czy jego los się odmieni i zazna jeszcze radości i spokoju? Inga Oławska nieustannie spiera się z bratem, nie pochwalając jego wyborów. Każdy z bohaterów szuka swego miejsca w świecie i szczęścia, którego pragnie. Po burzach przychodzą jednak przejaśnienia, a słoneczna pogoda daje nadzieję na osiągnięcie bezpiecznego portu.

Wzruszająca i pełna ciepła opowieść o zwykłych ludziach, którzy zawsze kierują się sercem, ponieważ wskazuje im właściwą drogę.

Najnowsza powieść autorki książek uwielbianych przez polskie czytelniczki!

Tatiana ma trzydzieści dziewięć lat. No dobra, prawie czterdzieści, do czego niechętnie się przyznaje. Stara się być najlepszą matką i żoną, ale wiadomo. chcieć, a móc to jednak wielka różnica.Życie - jak to życie - czasami potrafi spuścić łomot i najbardziej cierpliwą osobę wyprowadzić z równowagi. A Tatiana czasem tę cierpliwość traci. Na szczęście ma przyjaciółkę, która zawsze jej wysłucha. I kiedy kobieta wiedzie swoje spokojne życie i myśli, że nic już jej nie spotka, wtedy na jej drodze pojawia się Iwo - szkolna miłość - który nawija jej na uszy tonę makaronu, a że ona lubi jeść makaron, jest łasa na jego czułe słówka.

Zabawna opowieść o tym, że nie zawsze trzeba być idealnym.

Autorka przybliża życie, zajmgania z losem, dramaty i radości rodziców sławnych Polaków od XVII po XX wiek. Bohaterkami opowieści są matki: króla Jana III Sobieskiego, Tadeusza Kościuszki, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Fryderyka Chopina, Henryka Sienkiewicza, Jana Kasprowicza, Stefana Żeromskiego, Lilki Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Fascynujące portrety bohaterek pisarka kreśli jak zwykle po mistrzowsku, w oparciu o autentyczne dokumenty, korespondencję, literaturę, wspomnienia, wskazuje rangę dziedzictwa matek w charakterze, psychice czy twórczości genialnych dzieci. Wizerunek wielu matek ukazany jest właśnie ich oczyma.

Ważna jest także rola ojców. Pojawiają się więc: Jakub Sobieski, Euzebiusz Słowacki czy Stanisław Baczyński.